Ja hoe spannend kan het zijn.

Mijn website is een feit. Ik ga het gewoon doen. Hier staat jullie toekomstige trouwambtenaar. Oh, wat heb ik hier naar uitgekeken zeg.

Ik kon mijn werk als voedingsassistente in het plaatselijke ziekenhuis niet meer volhouden omdat ik gediagnosticeerd werd met fibromyalgie, lastig woord voor een aandoening die enorme pijnen en andere extreme klachten geeft en je hele leven staat daarvan op zijn kop.

Dus moest ik op zoek naar een nieuwe uitdaging die ik goed kan combineren met deze pijnen en onhebbelijkheden.

Ik zocht en vond, deed een opleiding en zie hier het resultaat. Jouw (zelfstandige) 'De Goedlachse Trouwambtenaar' is een feit. Ik liet een logo maken, vroeg mijn lief om een website te bouwen, maakte Facebook en Instagram aan. Liet pennen en visitekaartjes maken. 

Dus kom maar op, lieve aanstaande bruidsparen of paren die hun liefde voor elkaar opnieuw willen laten verzegelen. Ik heb er zin in. We gaan er wat moois van maken samen.

Liefs M

Door omstandigheden heeft het nogal lang geduurd voordat ik mij er toe kon zetten om meer bezig te zijn met mijn onderneming. Dat wil zeggen, voor het schrijven van blogs. Ik dacht dat dat niet meer van deze tijd was, maar ik begreep dat ook blogs hun werk doen in deze o zo drukke tijd, waarin mensen alles snel willen en moeten doen of in zich op moeten nemen. 

Dus hier ben ik dan, fris en fruitig, bezig met mijn onderneming. Vertellen over dat wat ik het liefste doe in het leven, -met aanstaande bruidsparen onderweg naar HUN grote dag-, speeches schrijven, en dan mogen knallen op de desbetreffende dag! Met het desbetreffende stel, op de desbetreffende locatie.

Maar ook in mijn privéleven gaat het er druk aan toe, zo hebben we een lieve hond die haar aandacht opeist, 5 mooie Maine Coon katten en de desbetreffende verzorging daaromtrent natuurlijk. Ook ben ik moeder van vier volwassen kinderen en oma van de leukste, de liefste en knapste. Ben ik mantelzorger voor mijn oude moeder en broer. Ga ik graag met mijn vriendinnen op pad voor een lunch of een koffie op mijn favoriete locatie Boerderij de Koeienstal in Zevenhuizen. Ik krijg enorm veel energie van de positieve dingen in mijn leven en dat zijn er gelukkig nog al wat. Zo mocht ik afgelopen oktober zelf ook in het huwelijksbootje stappen en wat was het geweldig. De hele dag was ik de prinses, mijn man mijn prins en klopte het hele plaatje. Mijn man en ik hebben alleen maar genoten. En dat is zoals het moet zijn naar mijn idee. Ik gun dat iedereen. Ook hebben wij onze trouwdag mogen vieren op mijn favoriet locatie, waar ik al eerder in deze blog aan refereerde. Iedereen was blij, het was zoals ik het me had voorgesteld hoe een trouwerij moest zijn.  

Nu heb ik gelukkig het afgelopen jaar al wat trouwerijen mee mogen maken in functie en daar leer je dat elk huwelijk anders is omdat elk stel anders is, maar zo leuk op hun eigen manier. Met hun eigen ideeën. En is het elke keer weer zo’n bijzonder moment om mee te mogen maken. Ben ik soms maanden op pad geweest met een stel, heb ik ze leren kennen door de gesprekken, maar ook door de vragenlijsten die ik ze als huiswerk meegeef. Leg ik contact met hun dierbaren, zodat ik daar ook mijn input voor de speech van krijg. Kortom, je begrijpt het zeker al, genieten met de hoofdletter G.

Maar goed, daar later meer over, nu eerst even een inkijkje in mijn eigen leven.

Naast onze huisdieren en mijn zorg om mijn dierbaren in mijn leven, ben ik dol op het kijken op Funda, je weet wel, die huizensite. Maar ja, als je daar op kijkt, zie je de leukste pareltjes voorbij komen. En iedereen weet wat die gekke huizenmarkt tegenwoordig doet. Maar goed, ik kwam dus zo’n pareltje tegen, dat wil zeggen, het ziet er nu niet uit, maar ik zag de potentie van dit huis en hoopte dat mijn man die ook zag, uiteindelijk ging ook hij overstag en nu staan we aan de vooravond van ons nieuwe avontuur. Krijgen we bijna de sleutels en gaan we het huis omtoveren tot een waar paleisje om heerlijk te kunnen genieten van dat wat het leven ons biedt. En ben ik weer druk bezig met spullen uitzoeken, wat mag er mee, wat gaat er naar de kringloop, wat zet ik nog te koop voor bijna niks en rijden we af en aan naar de vuilstort. Maar een zin dat ik ook weer heb in dit avontuur.

Er zit alleen één maar aan, mijn gezondheid wil niet altijd meewerken en dus moet ik mijn energie verdelen. De pijn en de enorme vermoeidheid speelt vaak parten. Ik wil niet klagen maar dit is ook de reden waarom ik geen gewone betaalde baan meer heb. Met mijn werk als trouwambtenaar kan ik dan ook goed mijn tijd en energie verdelen zodat ik kan knallen op het moment suprême, zorg ik dat ik de rust inbouw die ik nodig heb voor die ene belangrijke dag van mijn lieve bruidsparen.

Hoe leg je nou contact met mij (in dit geval).

Jullie zijn op zoek naar een trouwambtenaar om jullie dag speciaal te maken. Je hebt een aantal opties. 

Je gaat naar de desbetreffende gemeente waar jullie willen trouwen en kiest daar een ambtenaar uit die jullie ceremonie kan verzorgen. Of…

Je belt, mailt, of praat met mij, je hebt mij ergens gezien op een huwelijk van een ander, of je hebt gehoord van iemand anders dat ik zo lief ben, of dat het zo klikte of je hebt ergens een visitekaartje gekregen, gevonden of mij gezien op een reclame, noem het maar op.

Dan komt het moment dat wij een afspraak maken en ik bij jullie langs kom om kennis te maken. Als het klikt van beide kanten, dan vraag ik natuurlijk (als ik dat nog niet weet) wat jullie trouwdatum zal zijn. Verder wil ik alles van jullie weten, nou niet echt alles, maar bijna alles, ik stel vragen, ik geef ook een vragenlijst en die kunnen jullie dan invullen. Ik geniet daar altijd enorm van als ik hem binnen krijg. Zo leer ik jullie ook weer wat beter kennen. Ik vraag jullie naar jullie dierbaren en zo kan ik die ook betrekken bij het vormgeven van de speech die ik voor jullie ga schrijven. We bespreken het bedrag wat jullie mij tzt gaan overmaken en alles gaat in goed overleg natuurlijk. Dat laatste vind ik zelf altijd het meest vervelend. Maar ja, voor niks gaat de zon op. En dan maar hopen dat wij op één of andere manier bekenden zijn he, want dan wil ik nog weleens een vriendenprijsje rekenen. 

Vanaf het moment dat het contract getekend is, sta ik in dienst van jullie en kunnen jullie mij natuurlijk altijd benaderen. Dat vind ik leuk, ik houd van de interactie met ‘mijn stel’.

Dus als dit wat ik hierboven geschreven heb je bevalt, dan kom ik graag in contact met jou.

Welke vormen zijn er allemaal?

Ik begin met de makkelijkste.

Jullie trouwen voor de wet op een maandag of dinsdag, -ligt aan de gemeente waar jullie gaan trouwen-, die dagen zijn de "gratis" momenten bij een gemeente. Jullie trouwen dan op een later moment op eventueel een locatie naar keuze, waar jullie bijvoorbeeld de hele dag jullie dag willen vieren. Dan kan ik jullie gewoon trouwen, inclusief het tekenen van een trouwakte. En ook gewoon met jullie getuigen erbij. We maken dat moment gewoon net zo mooi of misschien nog wel mooier dan dat het gedaan zou worden in een gemeentehuis met een trouwambtenaar van daar. Meestal hebben de desbetreffende trouwambtenaren niet echt de tijd en gelegenheid om uren met jullie te kunnen praten over hoe jullie dag eruit zou moeten komen te zien. Mocht je bijvoorbeeld willen trouwen in het weekend of op een buitenlocatie zoals dat dan mooi heet, betaal je echt een enorm bedrag aan de gemeente van jullie keuze. De trouwambtenaar ziet daar heel weinig van terug. De rest verdwijnt in de kas van de gemeente. De erebaan die het trouwambtenaar schap met zich meebrengt komt nog uit de geschiedenis.

Ik kan je er van alles over uitleggen in een eventueel gesprek.

Omdat ik zelfstandig trouwambtenaar ben, zal ik bij elk wettelijk huwelijk beëdigd en benoemd moeten worden in die desbetreffende gemeente. Daar zal ik voor naar de rechtbank gaan. Dat kost natuurlijk tijd en geld, alles moet worden aangevraagd, daar gaan vaak wat maanden overheen. Die kosten zullen betaald worden door het stel dat dit gaat aanvragen. Maar ook de kosten die ik maak met de tijd die ik daarvoor kwijt ben en de rit er naartoe en parkeerkosten bijvoorbeeld, die bereken ik door naar mijn stel. 

Nou mocht deze materie je duizelen dan leg ik het je graag nog eens uit. Geen probleem.

Soms heb ik het idee dat anderen denken dat je een speech zo in elkaar hebt geflanst.

Maar naar mijn idee, is dat echt niet het geval. Er ligt veel druk op die speech. Die moet natuurlijk uitmuntend zijn. Nou houd ik enorm van schrijven, dus dat zit wel goed, maar een passende speech schrijven over een stel is echt wel een klus hoor. Er gaan heel wat uren in zitten, maar ook met het vergaren van informatie is veel tijd gemoeid.

Nadat ik dat gezellige gesprek heb gehad met ‘mijn stel’, laat ik al die informatie natuurlijk op mij inwerken. Later komt de vragenlijst ook mijn kant op, of dat nou via de mail of via Post.nl is, dat maakt niet uit. Wat ik wel weet is dat ik dan onmiddellijk tijd vrij maak om deze te lezen. En oh, wat geniet ik daar toch van. Zo begint het in mijn hoofd al een beetje te ‘garen’, zoals ik dat altijd noem. Bij het ene stel duurt dat ‘garen’ soms wat langer dan bij het andere stel, dat maakt niet uit, want ik houd altijd genoeg tijd over om aan mijn speech te werken. Ik ga stoeien met mijn informatie. Ik benader de dierbaren van het betreffende stel en ook daar krijg ik meestal, -zij het wat moeizamer-, mijn informatie waar ik wat mee kan.

En zo vallen langzamerhand steeds meer puzzelstukjes op zijn plek. En dus komt het moment dat ik achter mijn laptop ga zitten en met de aantekeningen in de aanslag ga ik schrijven. Vaak lukt dat enorm goed, soms wat minder en dan heb ik wat meer tijd nodig. Maar tot nu toe is het altijd goed gekomen.

Als ik mijn speech klaar denk te hebben, dan lees ik hem hardop voor, kijken waar het hapert, als ik redelijk tevreden ben, dan neem ik hem op en stuur hem door naar mijn moeder. Zij beluistert de opname en geniet. Zegt ze altijd. Zo leert zij op haar manier het stel ook al aardig kennen. Leuk is dat he. Meestal kent zij de stellen niet, maar zo geniet zij op afstand ook mee. Als zij de stellen wel kent of een beetje kent, dan is dat helemaal leuk voor haar. Zo hier en daar geeft zij nog wat aanvullingen, en of ik die dan verwerk of verander  in mijn speech, dat ligt eraan. Maar na nog een aantal keren hardop de speech voor te dragen ben ik er wel uit en wordt hij uitgeprint en klaargelegd voor ‘de grote dag’.